حاج ابراهیم همت 

وقتی به خانه می آمد ، من دیگر حق نداشتم کار کنم   .

بچه را عوض می کرد ، شیر برایش درست می کرد . سفره را می انداخت و جمع می کرد

پابه پای من می نشست ، لباس ها را می شست ، پهن می کرد ، خشک می کرد و جمع می کرد 

آن قدر محبت به پای زندگی می ریخت که همیشه به او می گفتم : درسته که کم می آیی خانه

ولی من تا محبت های تو را جمع کنم ، برای یک ماه دیگر وقت دارم .

نگاهم می کرد و می گفت : تو بیش تر از این ها به گردن من حق داری .

یک بار هم گفت : من زودتر از جنگ تمام می شوم وگرنه ، بعد از جنگ

به تو نشان می دادم تمام این روزها را چه طور جبران می کردم.